1:4 to skala obiektu wokół którego skonstruowany jest model jednego z wnętrz Kamienicy Hilarego Majewskiego. Wybrana sala posiada cechy, które czynią ją godną uwagi.
Została zaprojektowana jako owalna i zrekonstruowana tylko w części - owal zamyka się niespodziewanie ścianą bez zdobień, sztukaterii i boazerii. Powstały kształt jest jednym z powodów wyboru tej przestrzeni w celu uczynienia jej kanwą do dalszych działań. Innym powodem jest ograniczenie techniczne polegające na braku możliwości wieszania prac bezpośrednio na ścianach Kamienicy. Okowy techniczne bywają bodźcem do podejmowania prób radzenia sobie z nimi i generowania nowych rozwiązań i formuł ekspozycyjnych. Chęć przekraczania tego typu ograniczeń towarzyszyła moich ostatnim realizacjom. Konstruowałam idealne przestrzenie wystawiennicze w zredukowanej skali i osadzałam w nich miniaturowe wersje wystaw fotograficznych. Głównym celem tych działań była dokumentacja fotograficzna stwarzająca iluzję ekspozycji w skali 1:1.
W projekcie 1:4 proponuję koncepcję stworzenia materialnego modelu obiektywnej przestrzeni. Staje się on sytuacją wyjściową, do której zapraszam czworo niezależnych artystów, których cenię. Makieta sali stanowi wspólny dla wszystkich element, na bazie którego powstają odrębne aranżacje, a relacja modelu i kontekstu zostaje w indywidualny sposób przetworzona w prezentowanych pracach. Paweł Giza, Michał Szufla, Dawid Kawalec i Agnieszka Chojnacka kolejno kreują odmienne sytuacje site-specific obejmujące makietę - m.in. przeskalowaną wystawę w replice sali czy ingerencje fizyczne zmieniające formę i integralność obiektu. Swobodne odniesienie się do zaproponowanej formuły powoduje, że zarówno sama makieta, jak i jej funkcja ulega przesunięciom i transformacjom, a całość ma charakter procesualny (cztery różne odsłony w trakcie trwania ekspozycji). Jednocześnie rodzi się efemeryczna relacja osobowa uczestników przedsięwzięcia, a odbiorca zaproszony zostaje do zmieniającej się, szkatułkowej sytuacji.
CUKIER
15.02-23.02
Odtwarzam z pamięci budynek, w którym dorastałem. Znam go doskonale, a mimo to w mojej głowie przybiera on różne od oryginalnej formy. Jego proporcje i kształt zdają się nieustannie zmieniać, detale zanikają. Segmenty, z których się składa wciąż zmieniają położenie względem siebie. Ten widok jest jak animacja odtwarzana w pętli. Z dziesiątek klatek wybieram jedną, która w chwili decyzji wydaje się być najodpowiedniejsza. Wybrany obraz stanowi projekt, na podstawie którego zaczynam materializować obiekt. W rezultacie otrzymuję pozbawioną detalu, uproszczoną bryłę, którą nazywam pomnikiem- pomnikiem domu.
Druga część ekspozycji to retrospekcyjny zbiór obrazów - wspomnień. Ich wizualne reprezentacje umiejscowione są na granicy tego co faktyczne i wykreowane. Tło, drugi, trzeci plan - rzeczy i sytuacje zwyczajne, pozornie wolne od znaczeń. Makieta jednej z sal Kamienicy Majewskiego, zbudowana w skali i umieszczona pośrodku odtworzonej sali, staje się przestrzenią ekspozycji tych obrazów. Podłoga pokryta plastikową imitacją trawy przyjemnie kłuje. Nie wiemy co jest na zewnątrz.
TAK SIĘ TO ŻYCIE TOCZY POMAŁU, 2024
Dni przebiegają w spokojnym, miarowym tempie. Nie zakłócają ich potencjalne dramy czy
co bardziej intensywne emocje. Można kręcić się po domu, sprzątać, zmywać, leżeć, prać.
W tym stabilnym położeniu największe poruszenia wzbudza koloryt przedmiotów. Feeria
zmiennych ubiorów, rekwizytów, mebelków, durnostojek rozświetla otoczenie codziennie
nieco inną barwą. I tak się to życie toczy pomału...
KOREKTOR CYGAR, 2024
plexi (szkło akrylowe), światło UV
Obiekt wpisany w ramy makiety jest odniesieniem do nigdy nie zaistniałej rewolucji,
przemiany niosącej terror, ale i otwierającej na nowe idee. Geometryczna forma
podkreślona została przez światło UV, które skupia uwagę odbiorcy oraz wabi owady.
Inspiracją do powstania pracy była lektura ,,Prześnionej rewolucji” Andrzeja Ledera.
Szczególnie istotna wydaje mi się idea społeczeństwa pogrążonego w „przedłużonym
średniowieczu”, w której autor upatruje źródło niechęci do egalitaryzmu, nieufności w
stosunku do współczesności oraz skłonności do romantyzowania przeszłości.
Koordynacja wystawy: Magda Milewska
Identyfikacja wizualna: Jakub Stępień Hakobo
Koordynacja komunikacji: Maja Wójcik
Program publiczny i edukacja: Maria Wasińska-Stelmaszczyk, Ada Słowikowska
Kuratorka
Dominika Sadowska
Autorzy
Paweł Giza
Michał Szufla
Dawid Kawalec
Agnieszka Chojnacka
Wstęp wolny
Zapisz się i bądź na bieżąco