Kamienica

Kamienica Hilarego Majewskiego to instytucja kultury, która w zabytkowych wnętrzach prowadzi działalność kulturalną, artystyczną i edukacyjną. Jest miejscem stworzonym do działań i spotkań artystów z gośćmi i gościniami, turystami i turystkami, a nade wszystko z mieszkańcami Łodzi.

Hilary Majewski był wizjonerem i budowniczym Łodzi. Dom własny architekta jest przestrzenią sprzyjającą dyskusji o przyszłości Łodzi, kierunkach rozwoju, wyzwaniach i możliwościach jakie stoją przed naszym miastem. Inspiracją jest dla nas twórczość architektów, urbanistek, dizajnerów i performerek, ale też aktywistów i artystek, społeczników i wszystkich, którym przyszłość Łodzi leży na sercu. Prowadzona w Kamienicy Hilarego Majewskiego działalność kulturalna została pomyślana jako możliwie otwarta i inkluzywna, oparta na partycypacji i współdziałaniu. Poza wystawami, warsztatami i dyskusjami zależy nam na zbudowaniu programu edukacyjnego dla zróżnicowanych grup odbiorców. W Kamienicy Hilarego Majewskiego realizować będziemy kolejne punkty programu inLodz21 w tym. Praca w usytuowanej w pierwszej strefie rewitalizacji obszarowej Kamienicy Hilarego Majewskiego to dla nas zaszczyt, ale też wyzwanie. Nie koniec, lecz początek utrwalania i pogłębiania procesu społecznej rewitalizacji.

XIX wiek

W 1886 architekt miasta, Hilary Majewski zaprojektował i wybudował kamienicę jako miejsce swojej pracy, a także życia rodzinnego i towarzyskiego.
Dom przy ulicy Kamiennej 11 to jego wizytówka. Artysta zadbał o nowoczesne i komfortowe rozwiązania techniczne takie jak centralne ogrzewanie budynku czy żyrandole z oświetleniem gazowym. Równie istotny był styl wystroju: ozdobne detale i polichromie, czyli wielobarwne dekoracje malarskie ścian i sufitów. Parter kamienicy zajmowała kancelaria, gabinet-pracownia pana domu. Piętra były przeznaczone dla rodziny. Do kamienicy przylegała nieistniejąca dziś oficyna, służąca prawdopodobnie za zaplecze gospodarcze. Kamienicę otaczał ogród, który nie został dokończony.
Przy Kamiennej funkcjonowały synagogi i kilka chederów, czyli tradycyjnych żydowskich szkół, oraz pensje – prywatne szkoły dla dziewcząt.

XX wiek

Kamienica straciła charakter domu, zamieniając się w kamienicę czynszową. Stopniowo liczba lokatorów powiększała się. Urządzono tutaj finalnie 9 mieszkań. Niekiedy cała rodzina dostawała do zamieszkania jeden pokój. Każdy urządzał przestrzenie według swojego pomysłu. Wstawiono piece, by każdy lokator mógł ogrzać swoją przestrzeń. Tylko dwa mieszkania posiadały wc w lokalu. W czasie II wojny światowej w piwnicy Kamienicy Hilarego Majewskiego znajdował się schron.
Ulica zmieniła nazwę na Włókienniczą. Niedaleko Kamienicy znajdowała się górka, na której można było się bawić i jeździć zimą na sankach. W komórkach na tyłach ulicy mieszkańcy składowali węgiel, zapasy i dobytek, a nawet hodowali kury.
Ulica Włókiennicza zyskała legendę miejsca osobliwego. Służyła jako scenografia do wielu ujęć filmowych, a mieszkańcy występowali jako statyści. Miała także sławę terytorium niebezpiecznego dla postronnego przechodnia. Miejscowi wspominają konflikty, w wyniku których po chodnikach “latały śmietniki”, a podwórkowe bitwy pacyfikowała policja. Kwitł tutaj zabroniony handel, można było załatwić pokątne interesy. Wszystko co nielegalne można było tu znaleźć.
Na Włókienniczej brakowało wtedy sanitariatów i toalet. Normą była jedna toaleta na podwórko, a wiele mieszkań było przeludnionych.

XXI wiek

Obszar wokół Kamienicy Hilarego Majewskiego został poddany rewitalizacji, czyli procesowi poprawienia jakości i komfortu życia mieszkanek i mieszkańców. W najbliższej okolicy wyremontowano 26 kamienic. Włókiennicza zmieniła się. Obecnie są tu pracownie rzemiosła artystycznego, działają lokalne biznesy, powstały mieszkania dla osób o specjalnych potrzebach, przedszkole.
Sama Kamienica została poddana pieczołowitej konserwacji, by po ponad stu trzydziestu latach znów zachwycać swoją dawną urodą. Został przywrócony pierwotny układ pomieszczeń, odtworzone motywy i detale dekoracyjne. Kamienica nie ma już swoich lokatorów. Służy jako siedziba instytucji kultury, która jest otwarta dla mieszkańców naszej okolicy, całego miasta Łodzi, turystów, przyjezdnych.